Kom ons kyk ‘n bietjie terug. Paulus het die basiese beginsels van die evangelie duidelik gemaak – die evangelie wat hy verkondig het. En hy het beklemtoon dat die opstanding die hoeksteen van die evangelie is. Dit is die rede hoekom dit die Evangelie is, die Goeie Nuus – dit beteken die vloek is ongedaan gemaak, die dood is oorwin, die skepping gaan vrygemaak word. Die opstanding verander alles – hoe ons dink, hoe ons leef. Dit is nie een of ander geestelike sprokie nie – dit gaan oor die verlossing van alle dinge, en die versoening van alle dinge met hul Skepper. Die wêreld is deur God gemaak deur die Woord, en alle dinge word vernuwe deur daardie Woord wat vlees geword het tot eer van die Skepper.
Vandag is die volgende Sondag van advent. En advent gaan eintlik oor die afwagting van die wederkoms van ons Here in oordeel en heerlikheid. Maar die punt wat Paulus vandag maak, is dat advent net goed is omdat Jesus opgewek is. Indien nie, is dit 'n skrikwekkende werklikheid dat die toorn van God op ons rus. En dan het ons die hel om na uit te sien, en kan ons onsself maar net sowel nou in ‘n koma drink.
Ons opstanding is afhanklik van die werklikheid van Christus se opstanding:
-
As Christus nie opgewek is nie (sal ons nie opgewek word nie)
-
Christus is opgewek (dus ons sal opgewek word)
-
Paulus se lewe is die bewys van sy geloof in die opstanding!
As Christus nie opgewek is nie
Dus, laat ons met die teks begin: “As dit dan gepreek word dat Christus uit die dode opgewek is, hoe sê sommige onder julle dat daar geen opstanding van die dode is nie?” Hier is die probleem wat in die hoofstuk aangespreek word. Om die een of ander rede het die Korinthiërs begin glo dat daar geen finale opstanding sou wees nie. Ons weet nie presies hoekom nie. Miskien omdat hulle so ‘n oorvloed van geestelike gawes ontvang het dat hulle gedink het die einde het reeds gekom. Of dalk is hulle beïnvloed deur Griekse denke – wat met die opstanding gespot het. Wat dit ook al was, dit is wat Paulus in hierdie hoofstuk aanspreek.
En hy vra vir hulle: “As die belangrikse deel van die evangelie wat ek aan julle verkondig het, sê dat Christus uit die dood opgewek is, hoe kan julle sê dat daar geen opstanding is nie?” Het julle ooit geluister? Julle het my hoor preek oor die opstanding as die heel belangrikste. Dit maak nie sin dat julle 'n toekomstige opstanding ontken nie. Want, soos hy sê: “As daar geen opstanding van die dode is nie, dan is Christus ook nie opgewek nie.”
Sjoe! As Christus nie opgewek is nie, dan is alles wat ons vir julle gesê het, verkeerd. Dan is ons prediking leeg – net ’n klomp woorde – nie die werklikheid van ’n opgestane Koning wat deur ons praat nie. Ons het sopas 'n spook gesien. Die vloek van die dood is steeds 'n feit. Hy skryf: “En as Christus nie opgewek is nie, dan is ons prediking vergeefs en vergeefs ook julle geloof; en dan word ons valse getuies van God bevind, omdat ons teen God getuig het dat Hy Christus opgewek het, wat Hy nie opgewek het nie, ten minste as die dode nie opgewek word nie.”
Die prediking is dus nie net tevergeefs nie, maar ook die geloof wat uit daardie prediking kom, is eintlik 'n grap. Vergeet alles wat ek ooit gesê het as Christus nie lewe nie. Daar is geen hoop nie. Dit is 'n groot leuen. Dit maak net sin as Hy fisies opgewek is, en die nuwe skepping die oue deurbreek het.
Boonop lê ons woorde in God se mond – en verteenwoordig Hom nie, want ons sê dat God Christus opgewek het, wat Hy nie opgewek het nie. Ons voel dat Paulus, 'n toegewyde Jood, hiervan wegskram, verstom oor die moontlikheid om valse getuienis oor God te lewer. Dit sou ‘n groot misdaad wees waaraan God Paulus sou skuldig bevind op die oordeelsdag. Die prediker moet net die waarheid oor God verkondig!
As jy die opstanding ontken – van die aardse liggaam; die materiële skepping wat so belangrik is – soos baie van die Grieke gedoen het, en baie mense deur die geskiedenis heen in die versoeking gekom het om te doen, dan word Christus ook nie opgewek nie. “Want as die dode nie opgewek word nie, dan is Christus ook nie opgewek nie.” Want as jy die opstanding ontken en beskou as iets wat onmoontlik is, dan moet jy ook die opstanding van Christus ontken. En as jy dit ontken – wel, “dan is julle geloof nutteloos, [en] dan is julle nog in julle sondes.” Jou geloof maak net sin in 'n werklike Verlosser van vlees en bloed. Sien julle dit, gemeente? As Hy nie werklik lewe nie, dan heers die sonde steeds, want die sonde heers in die dood. En dan behoort ek en jy elke dag in vrees vir die oordeel te lewe. Advent word ‘n angsaanjaende gebeurtenis as daardie Baba wat gekom het, nie 'n mens geword het nie, nie gesterf het nie, en nie uit die dood opgewek is nie. Boonop sê hy verder: “dan is ook die wat in Christus ontslaap het, verlore.” Wat 'n verskriklike ding om selfs net te dink dat die opstanding nie sal plaasvind nie, as ons daarna kyk in die lig van die begrafnis afgelope Vrydag. Waarna moet ons dan uitsien? Geen herontmoeting nie. Nee. Slegs dood en oordeel.
Sy gevolgtrekking is nou voor die hand liggend: “As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle mense.” Die Korinthiërs wat met hulle gawes gespog het, het nie besef dat hulle die mees ellendige sou wees as hulle nie aan die opstanding sou glo nie, maak nie saak hoe groot hulle gawes nie. Alles wat ons glo hang af van die feit dat daar 'n ware eerste-eeuse Jood is wat gebore is rondom die jaar 1, wat op hierdie tydstip oor die hele skepping heers. Letterlik oor alles. En dat Hy met ons praat en aan ons die eerste vrugte van die opstanding gegee het in sy Gees.
Christus is opgewek
Maar nou, Christus is opgewek uit die dode; Hy het die eersteling geword van die wat ontslaap het. MAAR! Dit is so mooi! Dit is die basis van Paulus se argument vir vers 28. Jesus is opgewek, daarom is die dood ongedaan gemaak, en sal ons opgewek word. Paulus gebruik die term “eersteling” (απαρχή) twee keer (vv. 20, 23), en maak die punt dat Christus se opstanding 'n eerste gebeurtenis was wat dui op 'n groter "oes" wat nog sou kom. Jou en my opstanding saam met almal wat in Hom, die Opgestane, geglo het.
Maar hierdie heerlike verhaal is soveel groter as net ons. Paulus gee ons 'n vinnige oorsig van die verlossingsgeskiedenis van begin tot einde, met Christus se opstanding as die skarnier waarop alle ander dinge draai. Hy gaan terug na die begin en sê: “Want aangesien die dood deur 'n mens is, is die opstanding van die dode ook deur 'n mens.” Letterlik staan daar: Want soos deur 'n mens, die dood.
Net soos Adam se sonde ons doodsvonnis was: “Want soos hulle almal in Adam sterwe…”, so is Christus se opstanding die vaste belofte van ons eie heerlike opstanding: “… so sal hulle ook almal in Christus lewend gemaak word.”
Daar is 'n kronologiese volgorde aan dit alles. Dit is die verhaal van God se werk in die geskiedenis. “Elkeen in sy eie orde: as eersteling Christus, daarna die wat aan Christus behoort by sy koms. Daarna kom die einde, wanneer Hy die koninkryk aan God die Vader oorgee, as Hy alle heerskappy en alle gesag en mag vernietig het.” Paulus organiseer hier die gebeure in 'n geordende toneel wat geen twyfel laat oor hoe dit sal ontvou nie. Dit dui eerstens daarop dat hy 'n ordelike verwesenliking van God se plan verwag.
Paulus begin sy verhaal by die ontstaan van die probleem, ‘n tyd lank gelede in Genesis 3, op die punt toe God se skepping deur die dood geskend geraak het. Benewens die mag van die dood, het ander vyandige magte gesag gekry. Die verhaal beweeg van die probleem se oorsprong tot by sy oplossing, wat sy eerste vrugte in Christus vind. Paulus verwys in vers 24 na die einde (τέλος), die punt wanneer die magte verslaan sal word. Hy praat nie net van 'n eindpunt wat bereik word nie, maar van 'n doel wat bereik word, van die voleinding van God se werk deur Christus. Dit is die doel van alle dinge. Die doel van die geskiedenis. Dit waarop ons wag!
Alles wat verkeerd is met hierdie wêreld sal ongedaan gemaak word. “Daarna kom die einde, wanneer Hy die koninkryk aan God die Vader oorgee, as Hy alle heerskappy en alle gesag en mag vernietig het.” Hierdie gesag en mag is die sonde, goddeloosheid, boosheid, en bowenal die kwaad self en die dood.
En ons Here Jesus Christus doen dit nou – soos daar staan: “Want Hy moet as koning heers totdat Hy al sy vyande onder sy voete gestel het.” Die sleutelwoord hier is ‘totdat’. Dit beteken daar is 'n doel met Sy heerskappy. Om alles onder sy voete te stel. Hoe doen Hy dit? – deur Sy woord en Gees, veral deur die kerk! Dit is hoe Hy gekies het om die lig te laat skyn, om Sy heerlikheid te wys. Deur middel van die kerk in hierdie huidige tyd!
Hy red en oordeel soos die Woord verkondig word. En eendag sal die laaste van Sy oes kom en elke knie sal buig in die hemel en op die aarde en onder die aarde. En die laaste vyand wat sal buig, is die Dood (v. 26). Vroeër in die brief is gesê die Korinthiërs praat van ‘n maag vir kos en kos vir ‘n maag, maar God sal albei vernietig. En Paulus sê: nee, eintlik is dit nie ons liggame wat vernietig sal word nie, maar die een wat die liggaam tot niet maak – die dood.
Paulus praat nie net van ‘n geestelike dood nie – maar ‘n fisiese dood. Wanneer ons vir ewig fisies sal lewe – dit is die oomblik wanneer ons besef die einde is hier. Weer eens, sien jy die belangrikheid daarvan dat Christus opgewek is? Dit beteken die einde sal verseker gebeur. Daar sal 'n finale opstanding wees. Met die eerste koms het God mens geword – en in Christus se opstanding en hemelvaart word die mens opgeneem. En as gevolg daarvan sal die heelal reggestel word. Alles wat goddeloos, boos en van stof is, sal verbrand word. En dit wat goed, mooi en waar is, sal al wees wat oorbly.
En dit is alles die werk van die Drie-enige God – net soos alle dinge van die Vader af gekom het deur die Seun in die Gees, so sal alle dinge in die Gees deur die Seun terugkeer tot eer van die Vader. Soos ons lees: “Want Hy het alles aan sy voete onderwerp, maar wanneer Hy sê dat alles onderwerp is, is dit duidelik dat Hy uitgesonder is wat alles aan Hom onderwerp het.”
In hierdie verband is Psalm 110 belangrik; Christus regeer ‘totdat’ (άχρι) die vyande onderwerp is (1 Kor. 15:25). Soos Psalm 110 sê: “Die HERE het tot my Here gespreek: Sit aan my regterhand, totdat Ek u vyande maak 'n voetbank vir u voete.” Christus se heerskappy nou is een van versoening van alle dinge met Homself deur die kruis. Daardie werk sal eindig. Dit sal eindig wanneer Hy terugkeer. Sodra die opstanding plaasgevind het, en die dood, en die finale magtige vyand, verslaan is (v. 26), dan sal die einde bereik wees, dus sal Christus op daardie stadium die koninkryk aan God oorgee (v. 24). Sien jy dit? Hy sit nou vir 'n rukkie daar. Dit is die betekenis van ‘totdat’.
Die aard van Christus se heerskappy word ook onderstreep deur Paulus se verwysing na Psalm 8. Die psalm praat van God se skepping en verwys daarna dat God aan die mensdom heerskappy gee oor wat Hy gemaak het, maar Paulus kan dit ook op Christus toepas (1 Kor. 15:27), want hy is die nuwe Adam (v. 22). En Hy tree nou op as die volmaakte Adam.
Net soos Adam God se onderkoning was en gesag uitgeoefen het, so neem Christus daardie rol aan terwyl Hy werk om die orde van God se goeie wêreld te herstel, die orde wat verlore gegaan het as gevolg van Adam se mislukking. Christus, die tweede Adam, het gedoen wat die eerste Adam nooit bereik het nie.
Een ding wat hier duidelik gemaak word, is dat God nie Sy skepsele, of Sy fisiese skepping, laat vaar nie, maar dat dit gaan oor die onderwerping van die magte wat dit bederf het. Volgens Paulus se visie word die fisiese skepping nie verwerp nie, maar verlos.
“En wanneer alles aan Hom onderwerp is, dan sal ook die Seun self Hom onderwerp aan die Een wat alles aan Hom onderwerp het, sodat God alles in almal kan wees.” Op die oomblik regeer Jesus Christus, maar eendag sal die Vader deur die Seun in die Heilige Gees regeer. Wanneer daardie dag aanbreek, sal die werk van die Drie-enige God in die verlossing van die skepping voltooi wees. Die Vader sal nie meer deur die Seun in die Heilige Gees regeer nie. Maar Hy sal as Vader, Seun en Gees regeer – een God!
Word wakker en leef asof Christus opgewek is!
“Anders, wat sal hulle doen wat hulle vir die dode laat doop, as die dode geheel en al nie opgewek word nie? Waarom laat hulle hul nog vir die dode doop?” Ons het deur baie swaar en moeilike verstaanbare gedeeltes in hierdie boek gegaan. En hier is nog een. Ons weet nie of dit 'n spesifieke gewoonte was, of presies waarna Paulus hier verwys nie. Maar wat ons wel weet, is dat die doop 'n teken van dood en opstanding is. Maar ons doop beteken niks as die dooies nie opgewek word nie. Maar as Hy opgewek is, dan behoort ons ook nou so te lewe! Ons behoort ons doop uit te leef. Ons behoort die ou natuur af te sterf – en vir Christus te lewe. Ons behoort nou ‘n opstandingslewe te lei, selfs al bewoon ons nog hierdie liggaam van die dood.
Dit is die argument wat Paulus voortgaan om te maak. Sy hele lewenswyse is 'n pyl wat na die komende opstanding van die dooies wys. Sy hele lewe is in 'n sekere sin advent. As ek nie in die opstanding glo nie, hoekom op dees aarde sal ek dan deurgaan wat ek deurgemaak het? “Waarom is ons ook elke uur in gevaar? Ek sterf dag vir dag, broeders, so waar as ek op julle roem in Christus Jesus, onse Here.” In die doop word ons elke dag geroep om aan onsself te sterf – hoekom? Omdat ons seker is van ons opstanding – ons hou dus nie vas aan hierdie lewe nie. Maar ter wille van die kerk is Paulus bereid om elke dag aan homself te sterf – selfs fisies te ly, omdat hy weet dat hy opgewek sal word.
Daarom gaan hy voort deur te sê: “As ek in Éfese op menslike wyse met wilde diere geveg het, watter voordeel was dit vir my?” As ek geweet het ek gaan nie opgewek word nie, hoekom sou ek my lewe in gevaar stel? My hele lewe sou 'n grap wees as die dooies nie opgewek word nie – ja, as ek nie opgewek word nie. Kan jy dit oor jou lewe sê? Dat jy nou radikaal anders leef, omdat jy in die realiteit van jou opstanding glo? As daar niks na die dood is nie – dan kan ons net sowel die meeste uit hierdie lewe tap, en 'n lewe van doelloosheid (nihilisme) lei – dat niks saak maak nie. As die opstanding sal plaasvind, sal ons 'n lewe van liefde en selfopoffering begin lei. Ons sal nie met albei hande aan hierdie lewe vasklou nie. By begrafnisse sal ons nie treur soos mense sonder hoop nie.
Soos Paulus sê: “As die dode nie opgewek word nie, laat ons dan eet en drink, want môre sterf ons!”
Liewe gemeente, die opstanding verander die manier waarop jy nou leef. Jou lewe sal weerspieël wat jy glo! As jy glo dat Christus nie opgewek is nie, dan gaan jy aan hierdie lewe vasklou, dan draai alles om hierdie lewe, en dan gaan jy die meeste uit hierdie lewe probeer kry. As Christus nie opgewek is nie, is ons steeds in sonde, onder God se toorn. Wat bly daar dan vir jou oor anders as om te eet, te drink en te sterf.
Slegs as jy in die opstanding van Christus glo, en dus jou eie opstanding, sal jy vry wees om onvoorwaardelik lief te hê, om ‘n lewe van opoffering te lei, om mildelik te gee, om heiligheid van die liggaam na te streef. Want jy weet dit is die begin van die ewigheid.
“Moenie dwaal nie; slegte gesprekke bederf goeie sedes.” Wees waaksaam – moenie dat hulle jou hipnotiseer met die drank van die dood nie! Die bose, verkeerde dinge en dwaalleer versprei vinnig en is baie aansteeklik. As jy dit met ander deel, sal dit ook vinnig deur die kerk versprei. Dit sluit in dit waarna jy kyk en van wie jy ‘n volgeling is op die internet. Moet dus nie alles glo wat jy hoor nie.
“Wees nugter op die regte manier, en sondig nie…” Baie van hulle wat gedink het dat daar geen opstanding is nie, het waarskynlik in sonde gelewe. Soos die Christene wat in seksuele onsedelikheid geleef het, hoofstuk 6. Hou op sondig! Christus is opgewek. Hy kom terug! Lewe so. Hou jou oë op Hom gerig. Daar is gesê dat die wederkoms van Jesus Christus 318 keer in die 260 hoofstukke van die Nuwe Testament genoem word en dat hierdie lering een uit elke vyf-en-twintig verse van Matthéüs tot Openbaring beslaan. En byna elke keer is dit in verband met hoe ons ons daaglikse lewe leef. Geld, seks, omgaan met die kultuur...
Sonde is juis die rede waarom die dood gekom het! Waarom op dees aarde, noudat God jou deur Christus tot lewe herstel het, sou jy terugkeer na jou sonde!
“…want sommige het geen kennis van God nie. Ek sê dit tot julle beskaming.” Dit is vir Paulus 'n skande dat hulle mense tussen hulle toegelaat het wat nie in die sentrale feit van die opstanding glo nie. Dit is 'n absolute verleentheid. Daarom vra ons aan nuwe lidmate en jongmense: Wat is die evangelie? Die kerk is die kerk van die Opgestane! Sy werklike opgestane lewe is ons s'n.
Liewe gemeente, as Christus nie opgewek is nie, dan is daar nie vir die sonde betaal nie, dan is ons steeds in ons sondes, en ons veroordeling onder die regverdige toorn van God is seker! En dan kan ons net sowel eet, drink en vrolik wees. Want dan bly daar niks oor nie. Maar Hy is opgewek! Hy lewe, en omdat Hy lewe, kan ons seker weet dat alle dinge eendag reggestel sal word. Alle dinge sal met Hom versoen word. Die goddeloosheid, die boosheid, die lyding en die dood sal vertrap word! En ons sal vir ewig lewe op 'n nuwe hemel en nuwe aarde. En vandag behoort ons te begin lewe soos Hy vir ons gewys het. Want lewe in die liggaam maak saak. Vir ewig.
Amen.