Ons praat vandag oor die geregtigheid en die genade van God soos dit bymekaarkom in Christus. ‘n Mens kan nie op ‘n beter plek soek om die hoogte van God se geregtigheid en die diepte van sy genade te ontdek as by die kruis nie. Want daar word die volle geregtigheid van God oor die Seun uitgestort, sodat daar van die Seun af 'n rivier van genade kan vloei. Voordat ons begin: jy sal agterkom dat al hierdie leerstellings met mekaar verband hou. In die heel eerste artikel het ons bely: “God is perfek... regverdig.” Daarna, in die laaste paar artikels, het ons geleer oor die menswording. Hoekom was dit belangrik? Omdat God regverdig is, moet hy die mens straf vir die sondes wat die mens gepleeg het. Toe het ons geleer van die twee nature. Hoekeom is dit belangrik? Omdat Hy die oneindige God se ewige, regverdige toorn nie kan dra nie, behalwe as Hy goddelik is, en dit sou nie regverdige toorn gewees het as Hy nie menslik was nie. En so kom ons nou by die geregtigheid en die genade van God in Christus, wat moontlik gemaak word deur die leer van die menswording en die twee nature van Christus.
Hy het vir ons in die bres getree terwyl die vloedwater van God se toorn op Hom uitgestort is. Die waters wat die aarde oordek het in die dae van Noag, die waters wat die Egiptenare oordek het toe Israel deur die Rooi See getrek het, was simbolies van wat Jesus deurgemaak het aan die kruis. Daardie waters het oor Hom gevloei in golwe van die diepste geestelike, verstandelike en fisiese pyn wat nog ooit ervaar is. Sodat ons die hoogste vreugde moontlik kan geniet in die teenwoordigheid van 'n volkome heilige Vader. Alles as gevolg van Jesus. Alles as gevolg van die kruis.
Soos ons lees in die kernsin van Artikel 20: “So het God sy regverdigheid teenoor sy Seun betoon toe Hy ons sondelas op Hom gelê het, en só sy goedheid en barmhartigheld uitgestort oor ons, wat skuldig was en die ewige vervloeking verdien het.”
Die Geregtigheid en die Genade van God ontmoet slegs in Christus.
1. Hy ontvang wat ons verdien: God se regverdige Oordeel
2. Ons ontvang wat ons nie verdien nie: Genade
Hy ontvang wat ons verdien
Sonde verdien die dood. En sonde is die dood in 'n sekere sin, want dit lei tot vernietiging en verval. Dit lei tot duisternis en hopeloosheid. Dit is 'n totale skeiding en verwerping van God. God sê self vir Adam en Eva in die tuin dat hulle sal sterf die dag wat hulle van die vrugte eet. Sonde beteken die einde van die mensdom. Dit beteken die dood. En met die dood sou alles — lewe, vreugde, ontwikkeling, werk, die moontlikheid van berou en vergifnis, en herstel van die gemeenskap met God – onmiddellik ophou. Alle sonde verdien die dood in sy totaliteit en volheid.
Sonde is opstand teen God. Dit is ongeloof. Dis wat die kern van die sonde is. Dit is om te sê: “God, ek glo U nie as U sê dat U pad die beste is nie. Ek dink nie U weet waarvan U praat nie. Ek dink U is verkeerd. Dit is my lewe. Ek weet wat die beste is, nie U nie, God, en ek weet waarvan ek praat.” Ons staan reg voor God en bal ons vuiste en maak asof Hy nie bestaan nie. Of dat Hy wel bestaan, maar ons gee glad nie om nie.
En kan 'n heilige God die sonde aanskou? Kan 'n perfekte persoon die verdorwenheid aanskou? Dink net aan hoe selfs 'n goeie mens wegdeins en 'n brandende, eiegeregtige woede voel teenoor die sondes van 'n man soos Hitler of Stalin, of 'n reeksmoordenaar! Selfs ons mense wat self sondaars is, het 'n negatiewe reaksie teen sonde. Hoeveel te meer die volmaakte heilige oneindige God! Soos Psalm 7 (v 12) sê: “’n God wat elke dag toornig is” (op die goddelose mense). Of Hábakuk 1 (v 12-13): “Is U dan nie uit die voortyd nie, o HERE, my God, my Heilige? Ons sal nie sterwe nie. HERE, tot 'n strafoordeel het U hom bestel en, o Rots, tot 'n tugroede het U hom bestem! U, wat te rein is van oë om die kwaad aan te sien en die onreg nie kan aanskou nie...”
Inderdaad, God is volkome rein en oneindig regverdig. Daarom, soos ons in Heidelbergse kategismus Sondag 4 bely: “Daarom eis sy geregtigheid dat die sonde wat teen die allerhoogste majesteit van God gedoen is, ook met die swaarste straf gestraf moet word – dit is die ewige straf aan liggaam en siel.” Of soos Openbaring (14:10-11) in ‘n angswekkende taal beskryf vir diegene wat nie aan God gehoorsaam is nie: “...sal hy self ook drink van die wyn van die grimmigheid van God wat ongemeng ingeskink is in die beker van sy toorn, en hy sal gepynig word met vuur en swawel voor die heilige engele en voor die Lam. En die rook van hulle pyniging gaan op tot in alle ewigheid, en hulle het dag en nag geen rus nie — hulle wat die dier en sy beeld aanbid, en elkeen wat die merk van sy naam ontvang.”
God is regverdig. Hy sal elke sonde wat ooit gepleeg is, straf volgens wat dit verdien. Hy kan nie eenvoudig net anderpad kyk nie, anders sou Hy nie regverdig wees nie. Soos Psalm 130 sê: “As U, HERE, die ongeregtighede in gedagtenis hou, wie sal bestaan?” Wat beteken dit? Beteken dit, omdat God regverdig is, dat alles hopeloos is? Dit sou wees, indien ons geglo het dat God nie ook genadig is nie. Soos Psalm 130 verder gaan: “Maar by U is vergewing … want by die HERE is die goedertierenheid, en by Hom is daar veel verlossing”. By God is daar hoop! Nie in ons nie! Maar in Hom! In Hom alleen! Hy ontvang al die erkenning!
Wat ‘n ellendige mens is ek! Wie sal my verlos van hierdie liggaam van die dood?! Alle dank aan Jesus Christus, ons Here!
NÊRENS ANDERS NIE! MAAR CHRISTUS ALLEEN! Jou aardse rykdom sal jou nie red nie, Spreuke 11:4 : “Goed bring geen voordeel op die dag van die grimmigheid nie, maar geregtigheid red van die dood.” En moenie wed op 'n geregtigheid wat uit jou binneste kom nie. Soos Jesaja sê (64:5b-6): “Kyk, U was toornig, en ons het gesondig; in dié toestand was ons baie lank, en – sal ons verlos word? En ons het almal geword soos ‘n onreine, en al ons geregtighede soos ‘n besoedelde kleed; en ons het almal verdor soos blare, en ons ongeregtighede het ons weggevoer soos die wind.”
Ons is van nature geneig tot sonde en kinders van toorn — dit moet van buite kom. Hy, God, moet 'n ander een straf vir ons sondes.
Dit is wat so mooi is aan die titel van Artikel 20: “God se regverdigheid (nie ons s'n nie) en barmhartigheid in Christus”! Hoe het Jesus ons geregtigheid geword? Deur ons menslike natuur aan te neem, om vir ons te doen wat Adam nie kon doen nie. Of soos die belydenis, Artikel 20, dit stel: “Ons glo dat God ... sy Seun gestuur het om die natuur waarin die ongehoorsaamheid begaan is, aan te neem. Hy moes in die menslike natuur aan die geregtigheid voldoen en die straf vir die sondes deur sy allerbitterste lyding en sterwe dra.”
Sonde verdien ewige toorn. Die hele mensdom het in Adam gesondig. Die hele mensdom verdien die ewige beker van die toorn van God. Maar die ewige God het sy Seun gestuur om die vlees van Adam aan te neem, sodat Hy hulle sonde op Hom kon neem en hulle in sy geregtigheid sou beklee. God se oneindige toorn is op Jesus uitgestort. God het sy geregtigheid teenoor sy Seun geopenbaar toe Hy ons sonde op Hom gelê het.
Of soos Paulus sê: “God het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak, sodat ons in Hom die geregtigheid van God kan word.” Hierdie een sin som die geregtigheid en die genade van God op. Aan die een kant het God Hom, wat geen sonde geken het nie, tot sonde gemaak om ons onthalwe. Dit is geregtigheid. Sodat ons die geregtigheid van God kan word. Dit is genade.
My sonde. Elke opstandige daad. Gedagte. Woord. Dood. Het die ewige toorn verdien. Die dood. Lyding. Pyn. En nog erger, skeiding van God die Vader. En Jesus het gekom en gesê: Ek sal die regverdige straf daarvoor dra. Dus, wat het God gedoen? Soos Jesaja sê: “… maar die HERE het die ongeregtigheid van ons almal op Hom laar neerkom.” (53:6) Geregtigheid is betaal! Maar daar is meer! Ons sonde word nie net op Hom toegepas nie, maar ook ons geregtigheid is, en daarom ontvang ons wat Adam nooit gekry het nie — die ewige lewe, onsterflikheid, goedheid en genade.
Ons ontvang wat ons nie verdien nie: Genade
Sondaars ontvang genade in Christus en oordeel buite Hom! Daar is geen ander plek waar genade en geregtigheid bymekaarkom nie, behalwe in Jesus!
Ja, God is elke dag barmhartig teenoor die goddelose deur reën te stuur, kos te gee, lewe, gesondheid en al die ander dinge wat hulle nodig het. Maar as hulle hul nie bekeer en in Christus glo nie, dien die genade slegs om hulle te veroordeel, omdat hulle die gawes geniet sonder om die Gewer te vereer. Dan is daar geen genade nie. Geen grasie buite Jesus nie. Almal wat buite Christus is, lewe onder die wet en sal onder die wet geoordeel word. Daarom het die wêreld so dringend die evangelie van die Here Jesus Christus nodig! Want Hy kom, nie om die wêreld te red soos wat Hy die eerste keer gedoen het nie, maar om die wêreld te oordeel! En wat 'n verskriklike dag sal dit wees vir diegene wat nie glo nie.
Soos Openbaring (6:15-17) sê: “en die konings van die aarde en die grotes en die rykes en die owerstes oor duisend en die magtiges en al die slawe en al die vrymense het hulle weggesteek in die spelonke en in die rotse van die berge, en vir die berge en die rotse gesê: Val op ons en verberg ons vir die aangesig van Hom wat op die troon sit, en vir die toorn van die Lam; want die groot dag van sy toorn het gekom, en wie kan bestaan?”
Wie kan dit weerstaan? Hulle wat in Christus is. Slegs in Hom is daar veiligheid en sekuriteit van die toorn van God. Ons hardloop weg van die toorn van God, deur na God te hardloop in Jesus en daar te ontdek dat sy toorn en genade bymekaarkom. Dit is asof die kruis van Jesus tussen ons en God staan. Ons staan daaragter. God se toorn is oor Hom uitgestort, terwyl ons in sy skaduwee skuil en die woorde hoor: dit is volbring! Daar is nêrens anders waarheen ons kan hardloop weg van die toorn van God nie, behalwe na die geregtigheid wat deur God in Christus Jesus geopenbaar word.
In Christus het ons 'n geregtigheid wat van die eerste tot die laaste deur geloof is. In Hom het ons 'n geregtigheid wat nie ons eie is nie, en ons kan voor God kom en met Hom kommunikeer en nie vernietig word nie. Hy behandel ons nie soos wat ons sondes verdien nie, maar verwyder dit so ver as wat die ooste van die weste af is, omdat die straf wat ons sondes verdien het, op Christus geplaas is. God het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak, sodat ons die geregtigheid van God kan wees! Dus beskou God jou as geregverdig. Asof jy nog nooit sonde gedoen het of ooit sal doen nie. Dit is asof jy alreeds volmaak is, asof jy al op die hemelse plek sit! O, wat ‘n wonderlike genade! Ons word nie na die verdienste van ons sonde behandel nie, en ons ontvang meer as wat ons verdien. In en slegs deur Christus.
Hoe het Hy nie gely op die groot dag van God se toorn op Golgota nie, toe Hy uitgeroep het: my God my God, waarom het U my verlaat?! Dit was die dag van God se toorn vir almal wat in God glo. Nou is daar geen toorn meer nie. Geen oordeel meer nie. Slegs genade en barmhartigheid vir die wat in Hom is. Net die ewige lewe en volmaakte gemeenskap met die heilige, heilige God. Ek hou van die laaste sin: “Hy het immers sy Seun deur die mees volmaakte liefde vir ons in die dood gegee, en Hy het Hom tot ons regverdiging opgewek, sodat ons deur Hom die onsterflikheid en die ewige lewe kan hê.” Die ewige lewe. Onsterflikheid. Ons wat ons kort menslike lewens op hierdie sondige aarde leef, kan nie eers naastenby verstaan wat hierdie woorde beteken nie. Dit is soos die woorde van wetenskapsfiksie en sprokiesverhale. Maar ons glo dat dit waar is. In Christus is ons geregverdig, en dit beteken die teenoorgestelde as die dood. Aan ons word lewe gegee, en onsterflikheid. Met ander woorde, ons KAN NIE sterf nie; vir ‘n Christen is dit onmoontlik om te sterf, net soos dit vir Christus onmoontlik is om te sterf.
Dus, om op te som. Wat verdien sondaars? Die dood. Vir ewig, geskei van God. Wat ontvang sondaars in Christus? Die lewe. Ewig, en in gemeenskap met God. Wat het dit moontlik gemaak? Die ewige Een wat self die lewe was, het in hierdie wêreld gekom om skeiding van God te ervaar en die dood te sterf wat vir ons bedoel was!
O, om die dagbreek te sien
Van die donkerste dag:
Christus op pad na Golgota.
Skuldig bevind deur sondige mans,
Verskeur en geslaan, toe
Vasgespyker aan 'n kruis van hout.
Dit, die krag van die kruis:
Christus het sonde vir ons geword,
Die skuld geneem, die toorn gedra:
Ons staan by die kruis, vergewe.
O, om die pyn te sien
Geskryf op sy gesig
Die geweldige gewig van die sonde dra;
Elke bittere gedagte,
Elke bose daad,
Soos ‘n kroon op sy bloedbevlekte voorkop.
O, om my naam te sien
In die wonde geskryf,
Want deur U lyding is ek vry.
Die dood is verpletter,
Die lewe is vir my om te leef,
Gewen deur U onbaatsugtige liefde.
Dit, die krag van die kruis:
Seun van God, vir ons geslag.
Wat 'n liefde! Wat 'n prys!
Ons staan vergewe by die kruis.
Dus, die oproep gaan vandag uit! Daar is 'n veilige plek vir die slegste sondaars. Daar is 'n plek waar ons genees kan word, dit is deur ons sonde te erken, die knie voor Christus te buig en Hom te aanbid vir sy Woord. Soos Psalm 2 dit stel: “Kus die Seun, dat Hy nie toornig word en julle op die weg vergaan nie; want gou kan sy toorn ontvlam. Welgeluksalig is almal wat by Hom skuil!” Waar geregtigheid uitgemeet en genade voorsien word.
Amen.