Die spreekwoord lui ...: “Alle paaie lei na Rome. Alle paaie lei na die hemel.” Maak nie saak aan watter kerk jy behoort nie, solank hulle hulself 'n kerk noem. Die vraag wat vandag voor ons lê, is: wie kan definieer wat 'n kerk is? Wie kan hom as die ware kerk identifiseer? Dit was 'n sentrale vraag in die kerkgeskiedenis.
Die Skrif is kristalhelder. Daar is een Here, een geloof, een doop, een God en Vader van ons almal. Daar is een manier tot redding, en dit is in en deur onse Here Jesus, wat gesê het: "Ek is die weg, die waarheid en die lewe." En die gemeenskap wat Hy versamel, is die kerk. Dit is sy liggaam, sy bruid. Die een vir wie Hy sy lewe afgelê het. En Hy is die herder van sy skape. Hy roep alle mense op om deel te word van hierdie liggaam. Jesus definieer wat die kerk is deur sy Woord.
As dit alles waar is, is dit uiters belangrik dat jy hierdie liggaam vind en by haar aansluit. As jy die Here Jesus liefhet, sal jy na sy stem luister en deel wees van sy kudde; jy sal aansluit, deel word van sy liggaam. Jy sal by sy bruid aansluit.
Maar hoe in die wêreld, in hierdie geslag, kan ek dit selfs eens identifiseer? Wel, dit is waarna ons vandag gaan kyk, en alhoewel hierdie artikel vir ons Westerse sekulêre ore moeilik kan klink, is dit 'n artikel wat van uiterste belang is in ons samelewing. Ons bely in Sondag 31 dat God die sleutels van die koninkryk van die hemel aan die kerk gegee het.
Ek glo dat hierdie artikel miskien nou belangriker is as toe dit geskryf is. Toe dit geskryf is, het die meeste mense na die kerk die naaste aan hulle gegaan. Vandag is ons geseën met voertuie. Dit beteken dat jy een van die dertig of meer kerke in 'n radius van 10 km vanaf hierdie plek kan kies. Ja, jy het reg gehoor, daar is meer as dertig verskillende kerke binne ‘n radius van 10 km. Volgens Google (wat jy nooit moet vertrou om 'n ware kerk te identifiseer nie) is daar: "Vrye Gereformeerde Kerk Bellville, Brackenfell-gemeenskapskerk, Rhema-kerk Kaapstad-Noord, Church of the Nazarene, FaithPoint Church, Deo Gloria Family Church, All Saints Catholic Kerk, Metodiste-kerk, Die Volle Evangelie Kerk van God, Joshua Generasie, Shofar Christelike Kerk, Logos Christelike Kerk, NG Kerk Bellville-Uitsig, Emmanuel REACH Kerk ... ”, en ek is nie eens halfpad nie. Jy verstaan die punt. Die punt is dat die eerste reël in ons artikel ‘n goeie een is: “Ons glo dat ons sorgvuldig en met groot oplettendheid uit die Woord van God behoort te onderskei watter kerk die ware kerk is, aangesien al die sektes wat daar vandag in die wêreld is, hulle ten onregte die naam kerk toe-eien.” Soveel maak aanspraak op die naam kerk, maar wie definieer wat 'n kerk is?
Voordat ek begin, wil ek dit ook duidelik stel dat die kerk nooit volmaaktheid bereik in enige van die dinge waaroor ons aan hierdie kant van die hemel gaan praat nie. Dit groei altyd. Ware kerk beteken nie perfekte kerk nie. Daar is sommige kerke wat meer volwasse is en ander wat minder volwasse is. Net soos dit met die mens se lewe gaan, so is dit ook met die kerk. Net omdat ons nie volmaak is nie, beteken dit nie dat God ons nie na daardie standaard roep nie.
As ons na 'n kerk toe gaan wat aan ons behoeftes voldoen, behandel ons die kerk soos enigiets anders in ons verbruikersgemeenskap. Die Kerk word op ek-gesentreerd in plaas van God-gesentreerd. Dit gaan oor wat ek wil hê, nie wat God wil hê nie.
Op die regte pad is daar kerke verder vorentoe en verder terug, maar geen kerk op aarde het dit “gemaak” nie.
As lede van die IKGK, 'n internasionale gereformeerde gemeenskap van kerke, stel ons ook dat die Westminster Kategismus 'n getroue samevatting van die Woord van God is. In hoofstuk 25, artikel 5, staan daar: “Die suiwerste kerke onder die hemel is onderworpe aan onreinheid en dwaling. Sommige kerke het so ontaard dat dit nie kerke van Christus is nie, maar wel sinagoges van Satan. Nietemin sal daar altyd 'n kerk op aarde wees wat God volgens sy wil aanbid.”
Die kenmerke van die ware Kerk:
1. Die kenmerke
- Die prediking
- Die sakramente
- Kerklike tug
2. Die mense
3. Onderskeidingsvermoë
Die kenmerke
In werklikheid gaan dit oor 'n God-gesentreerde kerk en kerklike lewe. Dit gaan nie oor die kerk self nie, soos in die Rooms-Katolieke teologie. Waar die kerk in sekere sin haar eie kenmerke definieer. En waar dit die belangrikste is om by die instelling van die Rooms-Katolieke Kerk aan te sluit, want slegs dit is die ware kerk.
Maar die hervormers het aangevoer dat jy nie eerste na die kerk kyk nie, maar eerste na die Woord. Jy kyk nie na die gemeenskap nie, maar hoe die gemeenskap oor God dink en wat Hy sê, en daarom het die hervormers geglo dat die eerste en belangrikste teken van die kerk die prediking van die Evangelie is. Is dit 'n God-gesentreerde, Christus-verheffende kerk wat die Woord in al sy volheid verkondig? Dit is nie hoe aangenaam al dan nie die mense is wat die kerk definieer nie; die vraag is: "Word die Woord verkondig!?" Wil hulle God se woord hoor!?
Die prediking
Kom ons kyk na die prediking. Verkondig die Kerk die volle raad van God? Dit is wat 'n ware kerk doen. In werklikheid roep die Woord van Christus die kerk op deur die lewendmakende krag van die Gees. En dit is ook die voedsel wat die kerk onderhou. Sonder die prediking van die Woord van God kan daar geen lewe in die Kerk wees nie. Daar kan geen lig in die Kerk wees nie. Want sy Woord is 'n lamp vir my voet en ‘n lig op my pad. Sy Woord is lewe. En daardie Woord sentreer rondom die persoon en werk van die tweede persoon van die Drie-eenheid, Jesus Christus. Daarom is die fokus van die artikel op die evangelie! Dit praat nie van die Woord nie, maar van die evangelie! En die evangelie word in die Woord geopenbaar en die Woord is Christus.
Jesus wys vir ons hoe belangrik dit is om te preek deur sy bediening te begin met die prediking: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel is naby”, en sy aardse bediening te beëindig met die bevel aan sy dissipels om te preek en te onderrig.
Eenvoudig gestel, die Bybel leer ons om Christus wat gekruisig is, te verkondig (1 Kor. 1:23). As 'n kerk enige ander 'evangelie' verkondig, of dit nou eksplisiet geloof plus werke is of 'n verraderlike weergawe van 'kom in deur geloof, bly in deur gehoorsaamheid', is dit nie in ooreenstemming met die “leer van Christus” nie (2 Joh. :9), maar met dié van 'n Antichris-namaaksel. Enigiets anders as in Christus alleen, is wat Paulus “ ‘n ander evangelie” genoem het (Gal. 1: 6), wat 'n ewige vervloeking meebring (Gal. 1: 8–9).
Ons sien dat dit van die begin af sentraal in die kerk was. Lees die preke in Handelinge, en jy sal sien hoe sentraal die evangelie in die kerk is. En die apostel Paulus het aan die Efesiërs gesê dat sy hele bediening was om “kragtig te getuig vir die evangelie van die genade van God”, en dat hy “niks agtergehou het van wat nuttig is nie, om dit aan julle te verkondig en julle te onderrig in die openbaar en in julle huise, terwyl ek kragtig by die Jode sowel as die Grieke aangedring het op die bekering tot God en die geloof in onse Here Jesus Christus.” (Hand. 20:20-24)
Paulus sê ook vir Timotheüs om homself te wy aan die openbare lesing van God se Woord! Gedurende die grootste deel van die kerkgeskiedenis lees baie kerke 'n hele hoofstuk uit die Nuwe Testament in die oggenddiens en 'n hoofstuk uit die Ou Testament in die aand.
Dit is die eerste en belangrikste kenmerk van enige ware kerk. Party van die hervormers het slegs dit as die kenmerk van die ware Kerk gehad. As die Woord verkondig word, sal die kerk voortdurend in die proses van hervorming wees, aangesien dit gevorm word tot die beeld van die liggaam van Jesus Christus. Dit kan nie anders nie. As die Woord verkondig en gehoorsaam word, sal die sakramente geëer word en sal die heiligheid van die kerk in en deur die kerklike tug gerespekteer word. Dit begin en eindig hier. Om voortdurend rondom die Woord te vergader, omdat dit Christus aan ons openbaar. Daarom hou ons van ons aanbidding. Ons Bybelstudie. Die lees van die Woord met etenstye. Ons wil dit steeds meer hê. Dit is die liefde vir die Evangelie van ons Koning, en die trou aan Hom, wat ons verenig.
Dit bring ons by die tweede kenmerk.
Die sakramente
Word die sakramente getrou bedien? Ek wil hier weer die punt maak: ons is op reis. Ons lees dat die ware kerk “die sakramente suiwer bedien soos Christus dit ingestel het”. Dit beteken nie volmaak nie, maar dit is weer eens in gehoorsaamheid aan die Here van die kerk, Jesus Christus. Dit beteken dat ons nie sakramente byvoeg nie. Of hulle minder maak nie. Hulle is deur die Here van die kerk gegee om die geloof van sy volk te versterk. Hierdie twee sakramente is die doop en die nagmaal, waarvan ons in latere preke baie meer sal hoor. Dit maak die Woord tasbaar en sigbaar vir ons.
Kerklike tug
En uiteindelik, ons het telkens gesê dat hierdie kerk heilig is. Dit word weer en weer herhaal in hierdie hoofstukke. Dit is die liggaam van ons Here Jesus Christus, geklee in sy geregtigheid, en bewoon deur die heiligmakende Gees. Net soos wat Israel onderskei het tussen die onreine en die reine, die gewone en die heilige. Ons is dus 'n liggaam wat afgesonder is en geroep is om heilig te wees. Jesus, die Here van die kerk, het die sleutels van die koninkryk aan die kerk gegee, en deur die verkondiging van die evangelie word die deur oopgemaak vir almal wat wil binnekom, en word dit gesluit vir almal wat hulself verhard. Ja, selfs die verkondiging van die evangelie is 'n vorm van die dissipline van die Here waardeur Hy ons in ons sonde bestraf en in heiligheid bemoedig. Nouer gesien, die kerk oefen ook die gesag van Christus uit deur diegene wat in sonde volhard, te waarsku, en as hulle nie luister nie, om die sakrament van hulle te weerhou en hulle op 'n stadium buite die gemeenskap van die kerk stel!
Liefde en heiligheid gaan saam. Liefde is rein en heilig. Die liefde haat wat vals is. As jy in 'n vriendskap is, sal jou liefde vir die ander persoon vir hom sê om nie dwelms te gebruik nie. Jou liefde vir ander sal hulle teen gevaar waarsku, en, indien nodig, sal jy alles in jou vermoë doen om hulle te keer as hulle aanhou. Op 'n stadium kan jy ophou om met hulle te kuier, sodat jy nie ook in die plekke van duisternis sal wees nie.
Net so word die kerk tot 'n heilige nagmaal opgeroep. Hulle moet 'n heilige en suiwer liefde vir mekaar hê. As iemand in sonde volhard en weier om berou te toon, vra ons dat daardie persoon nie saam met ons deelneem nie, om hulle op die erns van hul sonde te wys. 'n Kerk sonder kerklike tug het geen grense nie, en kan ook nie kerk genoem word nie. Jy kan nie deel van die hekelklub wees as jy dit haat om te hekel nie. Jy kan nie deel van die kerk wees as jy geregtigheid en heiligheid haat nie.
Die doel van kerklike tug is dus nie om mense buite die kerk te werp of om die eiegeregtige trots te voed van diegene wat die tug toepas nie. Dit is nie om mense in die verleentheid te stel of om outoriteit en mag op die een of ander onbybelse manier uit te oefen nie. Die doel is eerstens om 'n sondige gelowige tot heiligheid te herstel en hom weer in 'n suiwer verhouding binne die vergadering te bring. Die doel is altyd liefdevol.
Tweedens is dit daar om die reinheid van die gemeenskap te beskerm (1 Kor. 5:7), om die vergadering te waarsku oor die erns van die sonde (1 Tim. 5:20); en derdens om 'n getuienis van geregtigheid te gee aan 'n wêreld wat toekyk.
Die vraag is: Wens hulle om die heiligheid van God verhewe te sien en die eenheid van die heiliges nie uit te druk in gedeelde voorkeure nie, maar in die persoon van Jesus Christus? Haat hulle sonde, en wil hulle mense genadiglik tot berou oproep en tug uitoefen teen diegene wat hulle harte verhard?
Wat ons kortliks na die finale punte lei.
Die mense
Ons belydenis sê: “Aangaande die lidmate van die kerk: Ons kan hulle uitken aan die kenmerke van die Christene...”. Ons noem hierdie artikel dikwels die kenmerke van die ware en valse kerk, maar ons kan dit ook die kenmerke van die ware en valse kerk en van 'n ware Christen noem. Wat is die kenmerke van 'n Christen? Dit gaan nie daaroor hoe gaaf hulle is nie. Hoe sag hulle praat nie. Dit gaan nie daaroor dat hulle vriendelik is nie. Dit gaan daaroor dat hulle in Christus glo en die vrug daarvan toon. Dit is dat hulle stryders is, wat weet wat kwaad is en wat goed is. Hulle is atlete wat alles insit vir die prys. Hulle is bidders wat voortdurend na die troon van genade gaan in hul tyd van nood. Ek hou van die intensiteit van hierdie woorde: "ontvlug, najaag, kruisig, stry". Dit eggo die taal van die Skrif. Dit is die taal van die diepste begeerte.
Net soos die evangelie die eerste kenmerk van die kerk is, so is dit ook met 'n Christen. 'n Christen word gekenmerk deur die evangelie wat aan hom verkondig word. 'n Christen dissiplineer homself voortdurend; 'n Christen gebruik voortdurend die sakramente wat hom verseker van Christus se werk. Die kenmerk van 'n ware Christen word dus nou verbind met die kenmerk van die kerk. Jesus. Gaan terug na Jesus toe! Ek hou van die laaste reël in die paragraaf: “... terwyl hulle altyd weer hulle toevlug neem tot die bloed, die dood, die lyding en gehoorsaamheid van die Here Jesus Christus, in wie hulle deur die geloof in Hom vergewing van hulle sondes het.” Dit is die evangelie daar. Dit gaan steeds terug na Jesus toe. Is dit jy? Beskryf ek nou jou lewe? Ek hoop so. Dit moet wees as jy deel van hierdie gemeenskap is. Indien nie, praat met jou ouderling. Praat met jou broer of suster dat hulle vir jou en saam met jou kan bid. Bid dat die Heilige Gees jou oë sal oopmaak vir die Here Jesus, sodat jy die verdorwenheid van jou hart in die lig van sy heiligheid kan sien en na Hom toe kan hardloop. Vir vergifnis, vir berou, vir heiligheid. Vir genade, vreugde en vrede.
Ware Christene is basies op die evangelie gerig. Hulle gaan voortdurend terug na wat hulle glo, wat ons bely het. In die ‘ons’ is die ‘ek’. En daardie ‘ek’, om deel te kan wees van die ‘ons’, moet waarlik glo.
Onderskeidingsvermoë
Uiteindelik vertel dit ons van die valse kerk en die oproep tot onderskeiding.
Liewe broers en susters, dit verg baie wysheid in ons tyd. Ons het begin met 'n hele klomp kerke. Ek bid dat hierdie preek jou sal help om met onderskeidingsvermoë te leef. Om te weet dat Kerk nie eerstens daaroor gaan oor hoe welkomend hulle is nie (alhoewel dit 'n vrug van die Evangelie is), of dat hulle die Psalms sing of slegs lofliedere sing nie. Dit gaan nie oor wat hulle dra nie. Dit gaan daaroor: het hulle hul Bybels oop en wil hulle hê dat die vorm van hulle kerk die vorm van Christus se liggaam moet wees?
Baie kerke neem aan dat, aangesien hulle die ware kerk is, elke ander kerk vals moet wees, want dit is nie soos hulle nie. Maar dit is verkeerd. Ons belydenis sê dat die twee kerke maklik herken en onderskei kan word. Ons moet nie net die naam valse kerk ligtelik rondgooi nie. Maar ons moet ook nie bang wees om dit te gebruik nie! Daar is eenvoudig kerke wat nie kerke is nie, selfs al Google dit as sulks. Ons het alreeds in 'n vorige artikel gesien dat God die kerk definieer en nie Google nie. Diegene wat die welvaartsevangelie verkondig, diegene wat almal en alle mense in hul kerk toelaat sonder om hulle ooit tot ‘n heilige lewe en tot bekering op te roep. Diegene wat nie in God glo of in die oppergesag van Jesus nie, soos die Mormone of Jehova-getuies. Diegene wat glo dat jy in die God van Jesus Christus kan glo en steeds aan ou godsdienste kan vashou.
Ek vra vir onderskeidingsvermoë, omdat een kerk wat nie net met een of twee nie, maar met drie kenmerke gesukkel het, nog steeds die kerk genoem is. Hulle het gesukkel om verenig te wees rondom die evangelie van Christus. In plaas daarvan was hulle verenig rondom verskillende mense. Soos wat ons in 1 Korinthiërs gelees het, dat mense hulle gunsteling teoloog gevolg het en nie rondom die Woord en die kruis vergader was nie, sodat Paulus hulle dan terug daarna verwys in hoofstukke 2-3.
Hulle het gesukkel met die kerklike tug, soos ons in hoofstuk 5 sien, en Paulus waarsku hulle dat die aanvaarding van 'n bietjie sonde die hele liggaam soos 'n kankergewas kan besmet en doodmaak. Hulle het nie net met die kerklike tug geworstel nie, maar ook met die sakramente, soos ons in hoofstukke 9 en 11 lees. En tog, TOG! Paulus noem hulle: "Die gemeente van GOD!" Ons moet dus versigtig wees: net omdat 'n kerk sukkel, beteken dit nie dat hulle nie kerk is nie. Die vraag is of hulle bereid is om te groei, om tereggewys te word, om te leer, of hulle aan Christus vashou. In hierdie gemeente is ons nie volmaak nie. Ver daarvan. En dit is “oukei”... God roep ons altyd op om te hervorm. Om te bely. Om te groei. En ons streef na heiligheid, want dit is waartoe ons God ons roep. Wees heilig soos Ek heilig is. Ons het nie hierdie artikel net om valse leraars en kerke te herken nie, maar ook om introspeksie te doen! Hervorm ons nog? Ondersoek ons nog steeds die plekke waar die lig van die evangelie nie alles vorm wat ons doen nie? Voed ons nog die kudde met geestelike voedsel en drank?
Geliefde gemeente, die Gereformeerde kerke word nie gemotiveer om deur ego of verwaandheid oor "ware" kerke en "valse" kerke te praat nie, maar deur 'n opregte begeerte om al God se seuns en dogters in kerke te sien wat hulle siele voed. Ons wil hê dat al God se kinders die Woord van Christus moet ontvang.
Amen.