Tydens sy nagskof in September 1983 het ‘n luitenant van die lugverdedigingsmagte van die Sowjet-Unie se rekenaar gewys dat daar vyf Amerikaanse missiele na sy land op pad was. Hy kon dadelik die missiele aangemeld het, wat waarskynlik tot 'n volskaalse kernoorlog sou gelei het, maar hy het nie. Iets was nie reg nie. Hoekom sou die Amerikaners net vyf missiele stuur? Hy het die rekenaar nagegaan en vasgestel dat dit 'n fout was. Dit word tot vandag toe beskou as een van die naaste gevalle van ‘n kernoorlog en dit is voorkom deur 'n enkele man wat in 'n enkele oomblik ‘n besluit gemaak het.
Wanneer die moeites van die wêreld ons swaar op die hart lê, is die versoeking daar om op te tree. Om sake in eie hande te neem. Om op ons eie krag te vertrou. Om ons eie pad te gaan. En wanneer God van ons vra om te wag, verg dit geweldig baie vertroue om te glo dat Hy daar sal wees vir ons, ten spyte van hoe omstandighede mag lyk. Dit dwing ons op ons knieë terwyl ons vashou aan die beloftes wat in die evangelie deur die prediking, die doop en die nagmaal aan ons voorgehou word.
Ons is in die adventstyd. Dit is 'n tyd van afwagting... terwyl ons die koms van ons komende Koning verwag. Maar wag is nie iets waarvan ons hou nie... is dit? Want om werklik te wag, beteken dat jy niks kan doen om jouself te red nie.
Die Vraag: God of menslike poging?
Hierdie gedeel te speel af in die jaar 733 v.C. Die ryk van Sirië was besig om te verval, en die ryk van Assirië was besig om te groei. En in Juda is daar 'n koning van die huis van Dawid op die troon, met die naam van Agas, wat so bang is soos 'n muis in 'n kat se huis.
En, vanuit die wêreld se oogpunt, het hy goeie rede daartoe gehad. As God nie bestaan nie, dan was daar nie veel hoop nie. Oor en verby. En Agas weet dit, hy bewe soos 'n boom in die wind. Hy probeer op elke menslike manier seker maak dat hy bly lewe. Hy is elke dag besig om die waterstelsels na te gaan en seker te maak die mure staan sterk.
Maar dis hartverskeurend, want hierdie koning behoort van beter te weet. Hier was 'n koning van die huis van Dawid wat gebewe het soos 'n boom in die wind! Dit was Dawid wat gesing het: “Die dag as ek vrees, sal ék op U vertrou.” (Psalm 56:4) Maar nie Agas nie – hy wil nie vertrou op die swakheid van die geloof nie, maar op die krag van sy eie mag en wysheid! Soms dink die volk van God dat die weë en middele van die wêreld meer werklik is as God. Mure, geld en tasbare dinge help ons in die regte lewe. God kan weggebêre word tot Sondag se ‘goed voel’.
Geregtigheid deur die werke is meer betroubaar as geloof. As dit deur geloof is, is dit alles uit genade. As dit deur werke is, dan kan ons iets doen.
Agas het geweet dat God daar was, maar Hy was nie vir hom WERKLIK nie. Ten minste nie so werklik soos swaarde en spiese, mure en water nie. En hy is bang. Vir wat? Vir “twee rokende stukke brandhout (v. 4).” Soos die sigaretstompie wat nog smeul. Al wat jy doen, is om dit dood te trap. Hy is onnodig bang. Hy doen presies wat Assirië en Israel wil hê hy moet doen – hy raak vreesbevange. Soos ons in 7:6 lees, was hulle plan om teen Juda op te trek en “dit skrik aanjaag en dit vir ons verower.”
Sien julle wat ongeloof doen, geliefdes? Sien julle wat afhanklikheid van jou werke aan jou doen? Jy kan alles probeer doen om jouself te beveilig, maar aan die einde van jou lewe sal jy nog steeds wonder – was dit genoeg!?
God wil hê dat ons hele lewe, nie net Sondae nie, gebaseer moet wees op 'n diepgaande, ware eenheid en afhanklikheid van Hom deur geloof op die beloftes! Dat, wanneer ons gekonfronteer word met 'n krisis – of dit nou groot is of klein – ons nie eerste gaan na google, of geld, of beplanning nie; dat ons nie lieg of bedrieg nie, of onsself daaruit wurm nie, maar dat ons dit lê voor God as die God wat Homself aan ons verbind en ‘n verbond met ons gesluit het totdat ons vrede het, totdat ons rus het! Dan staan ons op en doen wat nodig is om te doen. En watter ryk beloftes het Agas gehad! Abraham, Moses, Dawid, die profete tot op hierdie tydstip, is VOL beloftes, wat hy maar net moes glo.
Terwyl hy besig is om sy infrastruktuur na te gaan, kom die profeet van God, wat deur God gestuur is, daar aan, en saam met hom daardie seun van hom wie se naam beteken dat 'n oorblyfsel sal terugkeer. Ek is seker hy kon hom sien aankom; daar staan: “aan die end van die watervoor van die Boonste Dam (7:3).” God het na Agas gekom in en deur die profeet Jesaja. Sou hy luister?
“Neem jou in ag” (7:4). Dink na oor wat jy gaan doen! Die mense wat bid en dink voordat hulle reageer, staan uit. Moenie doen wat jy normaalweg doen nie. Moenie iets doms doen waaroor jy spyt sal wees wanneer alles gesê en gedoen is nie. “… en wees gerus” (7:4). Laat God vir 'n slag praat, en jy hou jou mond toe en luister na wat ek sê. “wees nie bevrees nie” (7:4). Jy bewe verniet van vrees. Ek het nooit my verbond met hierdie konings gesluit nie – Ek het dit met jou gesluit. As jy dit maar net wil glo!
Dit is werklik goeie raad vir die kerk en vir jou vandag, is dit nie? Wees versigtig. Moenie haastig wees nie. Ons kan so impulsief wees. Iets moet gebeur, en dit moet NOU gebeur! Nee, dit hoef nie. As God soewerein is, en Hy is ons verbondsgod, kan ons ons tyd neem – en versigtig wees. Wees kalm. Soms is ons so opgewonde daaroor om ons stem te hoor, dat ons vergeet om te luister en die stem van God te hoor.
Die geraas van ons lewe verdring die Woord van God. Maak jouself stil voor die Here. En die opdrag is: “wees nie bevrees nie.” Het jy geweet dit is een van die bevele wat die meeste in die Skrif herhaal word! Hoekom? Want ons word so maklik bang. En dit wat ons bang maak, is dit wat van ons slawe maak.
Ons geloof is so onseker, en swak. Hoekom? Want ons kan onsself nie red nie en ons weet dit. Geloof in God is ons enigste hoop. En as dit nie daar is nie, gaan ons rondgeslinger word deur elke ramp wat kom!
En dan eindig hy met: “maar ook julle sal nie standhou as julle nie in geloof standhou nie.” Dit is een van die kragtigste geloofsverklarings in die OT. Dit is 'n pragtige woordspeling in die Hebreeus. Amper iets soos: “Trust or Bust”! God vra: “Sal jy My met jou lewe vertrou? Geheel en al? Met 'n onverdeelde hart?!” Die vyande van God se volk is altyd te groot vir God se volk. Hulle het GOD nodig. Net God kan ons van ‘n gewisse dood red. Net God kan ons red van ons diepste vrese en onsekerhede.
Geloof alleen in Christus alleen is wat ons bely. Geloof word werklik hoe groter die voorwerp van die geloof is. Vir Agas was God klein, daarom het menslike inspanning vir hom belangriker geraak.
Dit is nie asof God vir sy volk sê: vat dit of los dit, nie! Die Verbondsgod, die HERE, kom na Jesaja en sê: Bid vir 'n teken! Wanneer God na jou toe kom, is die beste ding om te doen om te gehoorsaam, nie om te sê nee dankie nie.
Maar dit is wat Agas op die mees vrome en skynheilige manier moontlik doen! Hoekom? Omdat hy op sy eie planne wou vertrou, hy wou sy eie verlossing uitwerk, hy wou nie hê dat God die eer moet kry nie. Genade alleen was ‘n teken van swakheid. Want geloof alleen beteken dat God alleen die eer kry! Wat sou jy doen?
Agas verwerp die beloftes van God, in die hitte van die oomblik van sy besluit! En daarom dompel hy sy geslag in die oordeel. God of menslike pogings. Die een lei tot redding, die ander lei altyd tot die dood.
Agas het dalk elke politieke vaardigheid, logika en diplomatieke ervaring gehad – alles ‘feite van die werklike wêreld’; maar wanneer die volk van God funksioneer deur “wat logies sin maak” eerder as “wat uit geloof voortkom”, wanneer hulle veiligheid soek in die hulpbronnebeleid en magte van die wêreld, die koning van Assirië in plaas van die HERE die Almagtige – dan waarborg die dinge waarop hulle vertrou vernietiging.
Die resultaat van menslike pogings… Oordeel
God gee 'n teken! 'n Baba – 'n baba wat nie 'n teken van redding sou wees nie, maar oordeel!
Ons lees daarvan in vers 14: “Kyk, die maagd sal swanger word 'n seun baar en hom Immánuel noem.” Plaas jy jou vertroue op mag en krag, Agas? Dan sal Ek 'n klein babatjie gee om vir jou 'n teken te wees dat hierdie twee koninkryke waarvoor jy bang is, verby sal gaan. God werk nie deur menslike krag nie, maar deur swakheid, geliefdes. Hierdie goddelike kind sou in armoede gebore word. Wanneer ons hulpeloos is – is Hy ons vesting. Dit is waaroor hierdie tyd gaan... 'n baba is gebore wat aan 'n kruis sou sterf! Dit is hoe God die oorwinning gebring het.
Daar is verskille in opinie oor wie hierdie baba is. Ons weet dat dit uiteindelik na Jesus verwys, maar in hierdie Skrifgedeelte. Hierdie baba is in armoede gebore, erfgenaam van 'n betekenislose troon in 'n verowerde land – en hy sou die volle gewig van die onderdrukker voel. Maar hierdie seun in die tyd van Agas verwys ook na die seun wat God aan Jesaja gee. Ons lees in hoofstuk 8 dat Jesaja 'n seun ontvang genaamd Maher-shalal-hash-baz wat beteken netnou is daar buit, gou is daar roof. Kyk hoe hoofstuk 8:4 hoofstuk 7:16 eggo. Want voordat hierdie kind grootword, sal hierdie konings WEG wees saam met die wind. Soos kaf wat die wind wegwaai. Die grond sal leeg wees.
Want God het die Assiriërs geroep. Die Assiriese ryk was God se skeermes: “In dié dag sal die HERE met die skeermes wat anderkant die Eufraat gehuur is, met die koning van Assur, afskeer die hoof en die hare van die voete; en dit sal ook die baard wegneem.” (7:20) In die Bybel, om rein gemaak te word, moes die onrein persoon homself skeer en homself was. En dit lyk of God dit aan sy volk doen om hulle te suiwer en vir Homself 'n oorblyfsel te reinig. Hy skeer die land van alle boosheid. Hy kap die boom af sodat net die stomp oor is. Israel sou gestroop word (7:20), sodat net armoede en verval oorbly (7:21-22).
Die Assiriese ryk was ook God se vloed van oordeel, aangesien hulle sy water van verlossing verwerp het (8:5-8). Hier kom hulle soos 'n vloed uit die groot rivier Eufraat en laat 'n pad van vernietiging agter – tot by die nek van Juda (8:8)! As jy al ooit gesien het watter vernietiging ‘n vloed agterlaat, dan kry jy 'n goeie idee van die manier waarop die Assiriërs oorlog gevoer het. Aangesien hulle die beskerming van God verwerp het, sou hy alles vernietig waarop hulle vertrou het vir beskerming.
Dit sou 'n vloed wees wat net 'n klein oorblyfsel sou agterlaat.
O, Immánuel. Want dit alles, geliefdes, wys ons vorentoe na die behoefte wat ons het aan 'n Verlosser. God sou oordeel, maar Hy sou 'n stomp agterlaat. Uit daardie klein stukkie grond sou nog 'n baba kom – 'n baba wat 'n teken van verlossing sou wees. Sy naam sou Verlosser beteken – Jesus!
In die aangesig van sekere rampe is dit vir ons so moeilik om werklik op die krag van ons God te steun – eerder as om dinge in ons eie hande te neem. Maar dit was Jesus wat, toe Hy gekonfronteer is met die ergste oordeel en gewisse dood, op sy Vader vertrou het. Hy het gedoen wat Agas, en geen ander koning, kon doen nie. Hy het gedoen wat Isreal nie kon doen nie. Hy het gedoen wat ons nie kon doen nie. Om die HERE volkome te vertrou.
En tog is Hy afgemaai. Die vloedwaters sou Hom nie spaar nie, maar sou Hom heeltemaal oorspoel. Hy sou gestroop en verneder word, en Hy sou kom as niemand. Maar sy geloof sou standvastig wees. Hy sou volhard ten spyte van hoe dinge gelyk het. Hy sou tot die einde toe op die God van die verbond vertrou. Sodat ons in Hom kan drink uit die waters van verlossing.
Sien jy dat sy vertroue perfek was, vir jou! Ek en jy verdien die vernietiging. En tog kry ons dit nie, want Jesus het in die pad daarvan gestaan en die toorn op Hom geneem, nie van die Assiriese koning nie, maar van veel groter vyande – Satan, die wêreld en ons vlees. En uiteindelik, net soos wat Assirië God se toorn oor die sonde was, so het Hy die volle toorn van God gedra.
Hier is die sentrale punt van hierdie hele gedeelte: As jy nie vasstaan in geloof nie, is jy glad nie vas nie. Maar tensy jy waarlik weet en glo dat God werklik is en vir jou is, sal jy nie vasstaan nie. Nou vra ek jou: Het jy so ‘n geloof? Nie tensy jy na die kruis kyk nie. Daar sien jy 'n God wat vir jou is!
O, mag jy Hom in hierdie tyd vertrou. Wag op Hom in jou lewe. Al hou die trane vir 'n nag, vreugde kom in die oggend! Hy kom. Kersfees kom. Die Koning kom terug.
Laat ek jou dus vra: Hoe is jou geloof? Leef jy in vrees en angs? Lewe jy in stres en is jy bekommerd? Vind dan uit wat daardie vrees veroorsaak! Wat veroorsaak daardie angs? Wat veroorsaak daardie stres en bekommernis? Miskien is dit omdat jy Hom nie gesien het nie. Jy is nie so seker dat Hy werklik bestaan nie. Daarom neem jy sake in jou eie hande. Maar hoe werk dit uit? Jy word ouer, en krisis op krisis kom. En jy kan dit nie regmaak nie. Wat kon Agas doen? Niks nie. Net vertrou.
Sien jy dat ons nie van ons vrese sal en kan bevry word totdat iemand ons nie kom vrylaat nie? Totdat iemand die vrees van die ware groot vyande – die dood, Satan, die sonde – wat ons in die gesig staar, kom wegneem.
Jesus het op sy Vader vertrou in die aangesig van die grootste vyande. Hy het die dinge wat ons so vrees, van ons weggeneem. Nie deur krag nie – maar swakheid. Nie deur protes nie – maar vervolging. Nie deur die keiser se troon te neem nie, maar deur aan 'n houtkruis te hang.
Vrees maak jou lam. Dit laat jou dinge doen wat jy nie normaalweg sou doen nie. Dit bring angs. Dit kan gebeur in die kerk. Ons wend ons skielik tot wêreldse middele om die wêreld te wen. Ons vergeet om die krag van God se Woord en beloftes te vertrou. Ons sluit 'n alliansie met die wêreld deur hul middele vir ons doel te gebruik. Dit werk nie. Dit sal misluk.
Of dit nou verhoudingsprobleme of finansiële probleme is, ‘n verstandelike of geestelike aanval. Waarheen gaan ons eerste? Waarheen gaan ons voor enige ander plek? Die beloftes? Geloof in Jesus. Dit is meer as net groei in die stil tye van jou lewe. Dit gaan daaroor om jouself af te vra: waarop vertrou jy nou in die krisis in jou lewe? Jouself, die wêreld, of die God van ons Here Jesus Christus, wat sê: moenie bang wees nie – Ek is met jou.
O kom, o kom Immánuel!
Amen.