Skrifberyming 19
1. Nou sal ek opstaan, na die woning weer,
die vaderhuis my wank'le voetstap keer.
"My vader, sal ek sê, van misdaad sku,
"my sonde is teen die hemel en voor u."
2. "Ek het van hoë kindskap neergestort
en is nie werd u seun genoem te word,
as ek, my vader, wat u gramskap vrees,
as ek by u 'n huurling maar kan wees."
3. Hy 't opgerys, sy swerfpad weer gegaan:
"lig neem die vader my as huurling aan."
Die 't hom gesien en - eerste straal van hoop -
uit jammerte hom tegemoet geloop,
4. tot waar hy was, hom aan sy hart laat rus,
geliefkoos deur die vaderlike kus.
"My vader", roep hy uit, van misdaad sku,
"my sonde is teen die hemel en voor u.
5. "Van hoë kindskap het ek neergestort
en is nie werd u seun genoem te word;
as ek, my vader, wat u gramskap vrees,
as ek by u 'n huurling maar kan wees."
6. Die vader sien sy slawe wagtend staan;
"Bring hier die beste kleed, trek hom dit aan;
bring vir sy hand die ring van fynste gloed
en skoeisel vir sy afgesloofde voet,
7. "Want hy, my seun, oor wie ons vrolik is,
was dood en het, in bly herrysenis,
weer lewendig geword; en hy, my kind,
vir my verlore, is eind'lik weer gevind."